استفاده از ماسک برای افراد سالم فقط در مواقعی ضرورت دارد که اجبارا در مراکز عمومی سرپوشیده به ویژه در مترو و اتوبوس حضور پیدا می‌کنند و نمی‌توانند فاصله دو متری را از سایرین حفظ کنند.
وقتی در مورد ماسک زدن صحبت می‌کنیم، اولین سوالی که باید به آن پاسخ دهیم این است که اصولا هدف از این کار چیست؟ پاسخ این است: ویروس کرونای جدید در ترشحات دستگاه تنفسی فوقانی مبتلایان وجود دارد یعنی از طریق عطسه، سرفه یا هنگام صحبت کردن از فاصله نزدیک با فردی که مبتلاست به افراد دیگر می‌رسد.
اگر کسی بیمار است (حتی اگر علائمی نداشته باشد) ویروس در دستگاه تنفسی فوقانی او وجود دارد و از طریق راه‌هایی که ذکر شد همراه با ریزقطرات از دهان یا بینی او خارج می‌شود و می‌تواند روی مخاط بینی و چشم و دهان کسانی که در فاصله کمتر از یک و نیم متری او قرار دارند قرار بگیرد و آن‌ها را بیمار کند.
برای این‌که این ریزقطرات گرفتاری ایجاد نکنند دو گروه هستند که باید حتما ماسک بزنند؛ اولین گروه بیماران هستند. در این مورد باید گفت حتی کسانی که هنوز علائم بیماری را ندارند هم می‌توانند ناقل ویروس باشند، اما شدت انتقال آن کمتر از کسانی است که علائم دارند و با عطسه و سرفه ویروس را به خارج پرتاب می‌کنند.
بنابراین اولین گروهی که ماسک می‌زنند باید بیماران باشند به خصوص آنانی که علائم دارند و قدرت انتشارشان بالاتر است. دومین گروه کسانی هستند که از بیماران مراقبت می‌کنند مانند مادری که فرزندش کرونا دارد و مجبور است از او مراقبت کند و هنگام دارو یا غذا دادن باید به او نزدیک شود.
